-
1 strap|ić
pf Ⅰ vt książk. to distress, to upset- strapiła go ta wiadomość the news distressed a. upset him ⇒ trapićⅡ strapić się to get upset- strapił się jej chorobą he was upset about her illness ⇒ trapić sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > strap|ić
См. также в других словарях:
strapić — dk VIa, strapićpię, strapićpisz, strap, strapićpił, strapićpiony «przyprawić kogoś o zmartwienie, troskę, smutek; zmartwić» To go bardzo strapiło. Strapiła go ta wiadomość. strapić się «odczuć smutek, troskę; zmartwić się» Strapić się czyjąś… … Słownik języka polskiego
